Από εμπειρία έχω καταλάβει πως τις δικές μου, αλλά και γενικά τις εφηβικές διακοπές δεν τις αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Και με το όλοι, εννοώ τις δύο "κατατάξεις'' ενός σπιτιού, τους γονείς και τα παιδιά.

Το σχολείο είναι μια πολύ κουραστική διαδικασια απ την οποία βγαίνουν εξαντλημένα τα παιδιά και οι έφηβοι οι οποίοι έχουν στο μυαλό τους ότι μετά το τέλος των εξετάσεων θα κάθονται όλη μέρα και θα χαλαρώνουν κάνοντας ό,τι θέλουν, μόνοι τους ή με παρέα και τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο θα πάνε με την οικογένειά τους διακοπές.
Μια χαρά, πολύ ωραίο πλάνο.

Σε πολλές περιπτώσεις αυτό γίνεται όντως.

Υπάρχουν όμως και άλλες περιπτώσεις όπως παιδιά που πάνε σε καλοκαιρινά φροντιστήρια ας πούμε, αναγκαζόμενα από τους γονείς τους.

Αυτές είναι οι κακές περιπτώσεις. Ή ας πούμε φανταστείτε να έβαζαν ένα παιδί να γράφει άρθρα για το διαδίκτυο!

Ένα λεπτό...κάτι μου θυμίζει αυτό...καλά καλά όχι αστειεύομαι εμένα δε με ενοχλεί καθόλου αυτό που κάνω.

Και ίσως δε θα έπρεπε να ενοχλεί ούτε και τα υπόλοιπα παιδιά η οποιαδήποτε υποχρέωση έχουν μέσα στο καλοκαίρι (κυρίως για φροντιστήριο μιλάω) επειδή αυτό είναι συνέπεια στο γεγονός ότι μέσα στη σχολική χρονιά δε διάβαζαν όπως θα επρεπε.
Οπότε...deal with it.

Τώρα απ την άλλη, γονείς το ξέρω ότι θέλετε το παιδί σας να πάει καλύτερα στο σχολείο και τα λοιπά, αλλά καλό θα ήταν να σεβαστείτε ότι μας έχει βγει η ψυχή μέσα στη χρονιά και τώρα το τελευταίο που θέλουμε είναι φροντιστήρια!

Αν κάποιος δεν τα πάει καλά στα μαθήματα επειδή βαριέται με το να τον αναγκάσετε να κάνει καλοκαιρινά μαθήματα κάνετε την κατάσταση χειρότερη γιατί και το παιδί νοιώθει ότι δεν έχει ξεκουραστεί αρκετά μέσα στις διακοπές και δεν του προσφέρτε τίποτα, εφόσον πιστέψτε με, αν το παιδί δε θέλει και δεν έχει όρεξη να καλύψει κενά, δεν πρόκειται να το κάνει.

Οπότε απλά καταφέρνετε να του χαλασετε το καλοκαίρι και να ξοδέψετε χρήματα. Well done !

Η μόνη περίπτωση που θα συμφωνήσω κι εγώ στην ιδέα του φροντιστηρίου είναι η περίπτωση που το παιδί έχει κενά επειδή δε μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό του σχολείου λόγω δυσλεξίας, διάσπασης προσοχής ή απλά επειδή δεν το χει βρε παιδί μου ! Να σας θυμήσω ότι ο Αινσταιν ήταν πολύ κακός μαθητής.

Οπότε πρώτα σιγουρευτείτε πως το παιδί κάνει ό,τι μπορεί και δε βαριέται απλά και μετά πάρτε μέτρα όπως το φροντιστήριο.
Το ίδιο ισχύει και για τα ιδιαίτερα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. (410)

Εκτός των μαθημάτων για τον καλοκαιρινό σας προορισμό συμβουλευτείτε το παιδί σας και λάβετε πολύ σοβαρά την άποψή του για να περάσετε όλοι καλά.

Βρείτε ενδιάμεσες λύσεις εφόσον όπως εσείς, και τα παιδιά έχουν δικαίωμα να περάσουν καλά στις διακοπές. Σκεφτείτε επίσης να πάτε παρέα με μια φιλική οικογένεια όπου θέλετε ή ακόμα καλύτερα, αν και δύσκολα, να πάτε με την οικογένεια κάποιου φίλου του παιδιού σας. Αν έχετε σκάφος πολύ καλή ιδέα θα ήταν να βρείτε κάποια οικογένεια που έχει και αυτή ή αν έχετε κάποιο ιστιοπλοΪκό να μένετε όλοι μέσα.

Ελπίζω μετά από αυτές τις συμβουλές να διευκόλυνα έστω και λίγο τις ζωές μερικών ανθρώπων για το καλοκαίρι.

Σας εύχομαι καλές διακοπές και καλή χαλάρωση !

Όταν πρωτοήρθα στο γυμνάσιο ένιωθα πάρα πολύ ωραία. Ήξερα ότι θα είχα την ευκαιρία να κάνω μια καινούρια αρχή.
Αυτή τη φορά όμως θα μπορούσα να κάνω παρέα και με μεγαλύτερα, πιο ώριμα παιδιά.  Ακόμα και εγώ ο ίδιος ένιωθα πιο ώριμος.

Ήμουν σίγουρος ότι μαζί με εμένα θα είχαν αλλάξει και οι συμμαθητές μου! Όμως...να μην υπερβάλουμε κιόλας! 

Με περίμενε μια τεράστια γκάμα εμπειριών που δε θα μπορούσα με τίποτα να φανταστώ.
Ωστόσο δεν είπα πως αυτές θα είναι όλες θετικές...

Τις πρώτες μέρες σχολείου ήθελα απλά να γνωρίσω τους δασκάλους, να θυμηθώ τους συμμαθητές μου και να μάθω τους κανόνες του γυμνασίου.
Ακούγεται πολύ απλό, σωστά;
Έλα όμως που δεν ήταν.

Οι συμμαθητές μου δεν ήταν όπως είχα προβλέψει. Μερικοί είχαν αλλάξει, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, ενώ δεν το περίμενα, και το αντίθετο.

Οι κανόνες ήταν αμέτρητοι και αυστηροί.
Πίστευα ότι δε θα μπορώ να αναπνεύσω για τα επόμενα τρία χρόνια.
Απομακρύνσεις, απουσιες, lockers, κλπ.
Σύντομα κατάλαβα όμως ότι δε χρειαζόταν να ανησυχώ ιδιαίτερα.

Οι καθηγητές ήταν πιο επιβλητικοί από τις δασκάλες του δημοτικού.
Δεν ήταν πια τυχαίοι, αλλά άνθρωποι με σπουδές και γνώσεις μεγάλου επιπέδου.
Ήταν άλλη κατηγορία.
Πραγματικοί καθηγητές, με όλη τη βαρύτητα της λέξης.

Και αυτό μου το περνούσαν κυρίως κάνοντάς με να δω πόση τρέλα και μανία είχαν με το αντικείμενό τους αλλά και με την επιθυμία τους να το διδάξουν και να μεταφέρουν τις γνώσεις τους στα παιδιά ως σύνολο αλλά και στον καθένα ξεχωριστά.

Τα μαθήματα στην αρχή τα λάτρευα και όντως ήταν πολύ ωραία.
Αλλά μετά πέρασε κάποιος καιρός και παρότι ήταν υποφερτά στην αρχή, χρειαζόμουν οπωσδήποτε ένα μεγάλο διάλειμμα.
Και με το μεγάλο εννοώ περισσότερο από δύο μέρες!
Ο τελευταίος μήνας πριν τα χριστούγεννα ήταν τραγικός.

Όπως καταλαβαίνετε, τα χριστούγεννα ήταν ευλογία.
Δεν φανταζόμουν όμως καθόλου πως το διάστημα μετά τα χρισούγεννα θα ήταν πέντε φορές χειρότερο.
Πέρασαν τρεις μήνες που δεν είχαμε ούτε τριήμερο!
Όλοι τα είχαμε παίξει.

Το πάσχα δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με η αυτό το διάστημα.
Ακολουθούσε όμως κάτι ακόμα μεγαλύτερο.
Ακόμα πιο τρομακτικό.
Κάτι που θέλει ακόμα πιο πολύ διάβασμα.
Ναι, καλά καταλάβατε...

Οι εξετάσεις.

Οι εξετάσεις ήταν πολύ πιο εύκολες απ' ότι περίμενα.
Δε χρειαζόταν όλη μέρα να διαβάζω.
Στην ουσια δεν ήταν πάνω από δέκα οι φορές που χρειάστηκε να διαβάσω πάνω από οκτώ ώρες.
Απλά τηρούσα ένα πρόγραμμα, δηλαδή ότι το πρωί διαβάζω και το απόγευμα χαλαρώνω.

Κρατώντας αυτό το πρόγραμμα κατάφερα να βγάλω έναν καλό βαθμό στις εξετάσεις και να πάρω αριστείο στο τέλος της χρονιάς.
Μέσα στη χρονιά αντιμετώπισα πάρα πολλές δυσκλίες, κυρίως ψυχικές, που αν και με αποδυνάμωσαν ιδιαιτέρως μέσα στη χρονια, τώρα προσπαθώ να πιστεύω πως ήταν για καλό και στην τελική μάλλον με έχουν κάνει δυνατότερο.
Για την ώρα δεν ανυπομονώ ιδιαίτερα για τη δευτέρα γυμνασιου.

Φαντάζομαι το ίδιο πιστεύουν και οι συμμαθητές μου!

Θα πρέπει να είναι πολύ άβολο για κάποιον να τον ρωτάνε τι δουλειά κάνει και αυτός για οποιονδήποτε λόγο να μη θέλει να απαντήσει.
Σε κάποιες περιπτώσεις η απάντηση είναι youtuber δηλαδή αυτός που ασχολείται με το youtube.
Στη σημερινή κοινωνία υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βλέπουν το youtube ως χόμπι όπως και μερικοί που το βλέπουν ως επάγγελμα από το οποίο παίρνουν το βασικό τους εισοδημα.

Το διαδίκτυο έχει μετατραπεί σε μια τεράστια δύναμη τα τελευταία χρόνια και με το πέρασμα του χρόνου μεγαλώνει συνεχώς.

Παρόλα αυτά ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού αυτό το αγνοεί, παρότι υπάρχον φανερές ενδείξεις που το επιβεβαιώνουν, όπως το γεγονός ότι πια η νεολαία παρακολουθεί πολύ λίγη τηλεόραση συγκριτικά με το πόσο ασχολείται με το διαδίκτυο.

Για να δούμε όμως πιο συγκεκριμένα τη σχέση ανάμεσα σε μια συνηθισμένη δουλειά και στο youtubing.

-Σε μια συνηθισμένη δουλειά πληρώνεσαι σταθερά όσο σκληρά και να προσπαθείς ή έχεις ως βασικό παράγοντα μερικώς απρόβλεπτα γεγονότα όπως το χρηματιστήριο.
-Στο youtube πληρώνεσαι ανάλογα με την ποσοτητα και την ποιότητα της δουλειάς σου.

-Σε μια συνηθισμένη δουλειά υπάρχει προκαθορισμένη καθημερινή ρουτίνα την οποία αναγκαστικά ακολουθούν οι εργαζόμενοι ακόμα κι αν δεν τους βολεύει.
-Στο youtube φτιάνεις εσυ ο ίδιος τη ρουτίνα που θα ακολουθήσεις, η οποία μάλιστα μπορεί να είναι και μεταβαλλόμενη από καιρό σε καιρό ανάλογα και με τις ανάγκες του καθενός.

-Σε μια συνηθισμένη δουλειά ο χώρος εργασιας είναι σχεδόν πάντα εκτός σπιτιού, πολύ πιθανόν σε γραφείο.
-Στο youtube δουλεύεις από το σπίτι όπου μπορείς να κάνεις όλες τις απαραίτητες δουλειές.

-Σε μια συνηθισμένη δουλειά έχεις συνήθως αφεντικό.
-Στο youtube πάλι, όχι.

-Σε μια συνηθισμένη δουλειά πρέπει οι εργαζόμενοι να ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες.
-Στο youtube ο καθένας φτιάχνει τους δικούς του κανόνες, όπως θέλει.

Και τώρα θα προσπαθήσω να απαντήσω σε μερικές παρατηρήσεις που μπορεί να προκύψουν.

-Οι youtubers το μόνο που κάνουν είναι να κάθονται μπροστά σε έναν υπολογιστή όλη την ώρα.
-Το ίδιο όμως δεν κάνουν και οι τραπεζίτες; (point taken)

-Ναι αλλά πολλοί youtubers όλη την ώρα παίζουν παιχνίδια και λένε αστεία, οπότε δε δουλεύουν σοβαρά όπως οι υπόλοιποι.
-Και το να παίζει κανείς όμως παιχνίδια και να λέει αστεία κάποια στιγμή γίνεται και αυτό κουραστικό.

Εξάλλου όταν κι αυτό είναι κάτι το οποίο έχει γίνει ρουτίνα, δε μπορεί να είναι πάντα διασκεδαστικό, εφόσον κανείς δεν έχει πάντα όρεξη να παίζει παιχνίδια και να λέει αστεία.

Εκτός αυτού όμως, η παραγωγή βίντεο δεν είναι μόνο τα παιχνίδια και τα αστεία.
Είναι το editing και η επεξεργασια των βίντεο που τα κάνουν να θέλουν κόπο και δουλειά.

-Και πάλι όμως δε θέλουν πολλή δουλειά.
-Για αυτούς που έχουν το youtube ως επάγγελμα θέλει ίσως περισσοτερη δουλειά απο κάποιο άλλο συνηθισμένο οκτάωρο επάγγελμα.

-Έτσι κι αλλιώς όμως δε βγάζουν πολλά λεφτά οι youtubers.
-Βασικά κάποιοι βγάζουν πάνω από 2.000€ κάθε μήνα.

-Όπως και να έχει το youtube δεν είναι κανονική δουλειά.
-Άρα δεν είναι κανονική δουλειά ούτε η ηθοποιία ; Δηλαδή γιατί να είναι η παραγωγή ταινιών (δηλαδή βίντεο μεγάλης διαρκείας) πιο σημαντική από τη παραγωγή βίνεο μικρής διαρκείας για το youtube ;

Πιστεύω πως έχω διαψεύσει τις απόψεις πολλών αναγνωστών που διάβασαν μόλις αυτό το κείμενο σε σχέση με το youtube, αλλά αν κάποιος σκεφτεί κάτι άλλο, ας νοιώσει ελεύθερος να μου το πει κάτω στα σχόλια.

#YOUTUBERS