Σταυρούλα Στάικου
Γειά σας! Είμαι η Σταυρούλα και θα σας γράφω άρθρα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου. Όλα τα στερεότυπα τα βάφω ότι χρώμα θέλω #lilitsoni_dreaming
Πρέπει η εμμονή των παιδιών σας με τις «selfies» να σας τρομάζει;
Αποκαλείται ναρκισσιστική, εγωιστική, η παρακμή της κοινωνίας.
Κραυγάζει στους άλλους : «κοίτα με είμαι πανέμορφος/η».
«Κοίτα με είμαι πραγματικά τόσο υπέροχη όσο νομίζω; Μην μου πεις ότι δεν είμαι!»
Παιδιά και ενήλικες συμμετέχουν εξίσου σε αυτή την τάση να σταματούν στη μέση ενός πολυσύχναστου δρόμου ή όπου αλλού βρεθούν για να βγάλουν μία φωτογραφία του εαυτού τους.
Όχι για ένα συγκεκριμένο λόγο, παρά μόνο για να «κρατήσουν» μία στιγμή στο χρόνο.
Όσοι από εμάς ασχολούνται με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχουν διαφορετικές γνώμες.
Μερικοί λένε «μακάρι να ένιωθα τόσο καλά για τον εαυτό μου», ή «άραγε δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν;», ή «Θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι για τον εαυτό τους»!
Είναι πραγματικά τόσο εγωιστικό όσο φαίνεται να είναι;
Οι ειδικοί μας θυμίζουν τα μικρά περίπτερα που βγάζαμε αυτόματες φωτογραφίες και πόσο διασκεδαστικό ήταν.
Μπαίναμε μέσα, κλείναμε τις κουρτίνες και ο καθένας μπορούσε να γίνει ο οποιοσδήποτε και να απεικονίζει τον εαυτό του όπως ήθελε!
Αστείος, λυπημένος, αγκαλιά με τον/την αγαπημένη του και μετά να γυρίσει σπίτι με τέσσερις διασκεδαστικές φωτογραφίες.
Είχαν «αιχμαλωτίσει» μία στιγμή στο χρόνο!
Φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν κατάχρηση της πρακτικής αυτής, βγάζοντας φωτογραφία διάφορα μέρη του σώματος που κανονικά θα πρέπει να είναι καλυμμένα.
Και πιστεύω ότι όλοι συμφωνούν σε αυτό.
Γιατί μπορεί πολύ εύκολα να φτάσει σε ένα σημείο εμμονής και ναρκισσισμού.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι πρέπει να σταματήσουμε και να πάρουμε μία βαθιά ωραία ανάσα.
Το τι θα μπορούσε να γίνει μία επικίνδυνη τάση, είναι ακριβώς αυτό.
Μία μανία.
Μία εμμονή.
Μία μόδα.
Έρχεται με τη μετάβαση από τις φωτογραφικές μηχανές και το φιλμ που πρέπει να εμφανίσουμε, στη μεγάλη ευκολία που προσφέρουν όλες σχεδόν οι ηλεκτρονικές συσκευές να βγάλουμε μία φωτογραφία και να τη στείλουμε αμέσως στα social media.
Έχουμε δει φωτογραφίες μωρών στο Facebook λίγα λεπτά μετά τη γέννησή τους!
«Κοιτάξτε όλοι, αυτό είναι το μωρό μου, σχεδόν δεν έχει πάρει την πρώτη του ανάσα αλλά το μοιράζομε μαζί σας, ας γιορτάσουμε».
Στην πραγματικότητα, αν αφαιρέσουμε τις selfies που μας δείχνουν κάποιο πρόσωπο, με λιγοστά ρούχα και είναι προκλητικές, υπάρχουν τόσες πολλές όμορφες στιγμές που μπορούμε να μοιραστούμε με όλο τον κόσμο.
Συμβουλές προς τους γονείς.
Όσο προσπαθείτε να το σταματήσετε, τόσο περισσότερο θα το κάνουν.
Περιμένετε μέχρι ίσως να περάσει ο πρώτος μεγάλος ενθουσιασμός.
Βγάλτε μαζί τους μία αστεία φωτογραφία, για να τη βλέπουν και να θυμούνται ότι είχαν μία χαρούμενη, διασκεδαστική, στιγμή μαζί σας.
Απλά συνεχίστε να λέτε στον εαυτό σας : «Είναι μία φάση. Θα μεγαλώσουν».
Σταθμίστε προσεκτικά τις επιπτώσεις, εκφράζοντας τις προσωπικές σας ανησυχίες.
Για παράδειγμα, ο πατέρας που παρατηρεί τη φωτογραφία της κόρης του που φορά ένα μικροσκοπικό σορτ, λέγοντάς της πόσο άκομψο είναι.
Όμως μόνο εσείς ξέρετε πως θα αντιδράσει το παιδί σε κάτι τέτοιο.
Αν το παιδί όμως βγάζει σέξι φωτογραφίες με ακατάλληλα ρούχα ή συμπεριφορά, απαγορεύστε το.
Δεν ξέρετε ποτέ ποιος τις λαμβάνει και πως μπορεί να τις χρησιμοποιήσει.
Η «selfie» είναι μία νέα μανία που προήλθε από την ξαφνική διαθεσιμότητα της τεχνολογίας που την υποστηρίζει.
Θα πάρει και αυτή πιθανώς το δρόμο της…
Πάρτε μία βαθιά ανάσα και ξεχάστε τη.
Εκτός και αν αρχίζει να επιβάλλεται στη ζωή του συγκεκριμένου ατόμου, του παιδιού, ή του εφήβου.
Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να έχετε άγχος.
Όπως τόσες άλλες μόδες, θα περάσει και αυτή…
Μιας και έρχεται τριήμερο και ομολογώ το μυαλό μου ταξιδεύει ήδη (ο καύσωνας επιταχύνει τη διαδικασία) είπα να σας μιλήσω για την πόλη μου. Τον Άγιο Νικόλαο Κρήτης.
Από που να ξεκινήσω; Το πρώτο πράγμα που θα σας πω γι'αυτή την πόλη είναι ότι έχει μια απύθμενη, ανεξήγητη έλξη. Αν ζήσεις σε αυτήν, δεν μπορείς να ζήσεις αλλού. Πιστέψτε με δεν φταίει η "νοσταλγία" της πατρίδας, της μυρωδιάς των παιδικών αναμνήσεων. Είναι ένας τόπος μαγικός με ομορφιά που δεν μπορείς να τη βαρεθείς και ανθρώπους που όσο σε πληγώνουν τόσο σε πορώνουν :-). Βέβαια, για να ειπωθεί η αλήθεια σε κάθε μικρή κοινωνία οι άνθρωποι σε πληγώνουν με το κουτσομπολιό και αυτό το βλέμμα το υπεροπτικό που στερείται ελευθερίας.
Από την άλλη πώς να κατηγορήσεις ανθρώπους; Δεν γίνεται. Είναι άδικο. Η ψυχοσύνθεση κάθε ενός από εμάς αλλάζει με τις εμπειρίες, τα χρόνια, τις παραστάσεις... Ας μην επεκταθώ όμως γιατί ούτε την κατάρτιση έχω ούτε και είναι ετούτος ο σκοπός του άρθρου.
Οι άνθρωποι λοιπόν αυτής της πόλης έχουν άπειρα χρώματα. Η νέα γενιά δε, είναι πραγματικά είναι συνονθήλευμα πολιτισμών. Είτε έχουν φύγει για σπουδές και έχουν επιστρέψει στην πόλη είτε δεν έφυγαν ποτέ με λίγες κουβέντες καταλαβαίνεις ότι είναι γεμάτοι όνειρα. Πασχίζουν να δημιουργήσουν, δεν επαναπαύονται και έχουν μοναδική τους στήριξη την ανάγκη τους να κάνουν τη διαφορά. Ας μη γελιόμαστε. Θέλει κότσια να έχεις πλήρες 8ώρο και τελειώνοντας να μην βουλιάζεις στον καναπέ αλλά να περπατάς στην παραλία και να βρίσκεις τρόπους να εκμεταλλευτείς όσα έχουν ξεχαστεί στον χρόνο δίνοντας τους ξανά μια ανάσα.
Αν ταξιδέψετε λοιπόν στον Άγιο Νικόλαο θα βρείτε μαγαζιά που σφύζουν από ζωή. Και δεν εννοώ ότι είναι γεμάτα από κόσμο. Εννοώ ότι "βουίζουν" οι άνθρωποι, ακούς γέλια, κουτσομπολιά, βλέπεις παρέες που δεν μοιάζουν η μία με την άλλη μπαίνεις σε ένα κλίμα ευφορίας απαράμιλλο.
Ξεκινάω με τις προτάσεις μου για ποτό. Κανέναν δεν θέλω να αδικήσω αλλά η ροή μου είναι συγκεκριμένη. Ξεκινάς τη βραδιά με ένα χαλαρό ποτό, που γίνεται έντονο και οι παλμοί ανεβαίνουν γεμάτοι κέφι, στο Bajamar. ΤΟ μαγαζί. Να πιείτε Dry Martini. Όχι, δεν είναι η σπεσιαλιτέ του (btw έχει άπειρα κοκτέιλ, τα παιδιά που έχουν το μαγαζί συνεχώς βρίσκουν τρομερές συνταγές να προτείνουν) είναι όμως το αγαπημένο μου κοκτέιλ που έχει συνδεθεί με το συγκεκριμένο μαγαζί. Με 2 Dry martini μυρίζει ΑΜΕΣΩΣ καλοκαίρι. Η μουσική δε, σε βάζει σε διάθεση να αρχίζεις να κουνάς το σώμα, να ξεχνάς όσα σε προβληματίζουν και να ετοιμάζεσαι για μια νύχτα αξέχαστη. Η τοποθεσία του μαγαζιού είναι "πασαρέλα" έχει στη σειρά μαγαζιά για κάθε γούστο, επομένως όπως φαντάζεστε ο δρόμος σφύζει από περπάτημα. Γόβες, πλατφόρμες, αθλητικά, bodycon φορέματα, σορτσάκια, γίνεται ένα πάρτι για το μάτι. Θα μπορούσα να σας γράψω σειρές ατέλειωτες αλλά δεν θα το κάνω, θα πάμε λίγο παρακάτω στον δρόμο της νυχτερινής ζωής μπας και τα προλάβω όλα.
Εδώ οι δρόμοι διχάζουν. Υπάρχει η επιλογή του να συνεχίσεις αλά ελληνικά και η επιλογή του να ακούσεις..."πριόνια". Μη γελάτε, ο καθένας διασκεδάζει με τον δικό του τρόπο. Αν δε, είσαι τυχερός μάλλον θα πας σε όλα τα μαγαζιά και για κάποιο λόγο θα διασκεδάσεις σε όλα εξίσου.
Παίρνω το δρόμο για τα ελληνικά μόνο γιατί έχω μεγαλώσει και οι αντοχές μου, ειδικά μετά από 2 dry martini, με ωθούν να κάνω τις νύχτες μικρότερες (ασχέτως αν με μαγικό τρόπο γυρνάω σπίτι ξημερώματα... είναι η εξέλιξη του αλκοόλ, αλλά αυτό δεν εμπίπτει σε ταξιδιωτικό οδηγό). Πάμε λοιπόν στο Molo. Εδώ, θα βρείτε ένα μαγαζί που δεν θυμίζει ελληνάδικο. Ευρύχωρο με τρομερά καλή υποδοχή και καλή ελληνική μουσική.
Θα πιείτε Tangeray με στυμμένο λεμόνι. Και πάλι είναι προσωπική επιλογή αλλά είπαμε... θα σας δείξω την πόλη με τα δικά μου μάτια... Εδώ λοιπόν είναι που ξεκινάει να αναβλύει το συναίσθημα. Μίνι treatment στον ψυχολόγο γίνεται. Αρχίζουν οι αγκαλιές, κλείνουν μάτια, τραγουδάς τραγούδια που δεν ξέρεις τους στίχους κλπ, κλπ, κλπ. Το πιο ωραίο σε αυτό το μαγαζί ξέρετε ποιό είναι;
Ότι έρχονται οι φίλοι σου που δεν ακούν ελληνικά, που δεν έχετε συννενοηθεί κι όμως περνάνε για ένα γεια, μπλέκεστε, γελάτε, γενικά χαλαρώνεις χωρίς πίεση για πρόγραμμα, εξηγήσεις, κανονίσματα.
Όπως υποσχέθηκα δεν θα "συνεχίσω" τη νυχτερινή βόλτα αφενός για να γράψω και για τα υπόλοιπα, αφετέρου γιατί δεν θέλω να εκθέσω στιγμές νεανικής τρέλας. Σας συμβουλεύω όμως να πάτε λίγο πριν βγει ο ήλιος στο κέρατο της Αμάλθειας στο λιμάνι και με τις πρώτες ακτίνες να βγάλετε εκείνες τις ξενυχτισμένες φωτογραφίες που τις βλέπεις μια ζωή και θυμάσαι μόνο υπέροχες στιγμές.
Μιας και είναι ανορθόδοξη η περιήγηση θα συνεχίσω με φαγητό και θα κλείσω με τις παραλίες.
Για φαγητό όπου κι αν πάτε θα φάτε καλά και θα πιείτε καλύτερα.
Το αγαπημένο μου ρακάδικο είναι το καρνάγιο στη λίμνη του Αγίου Νικολάου. Εκεί θα μάθετε τη φιλοξενία. Θα φάτε οπωσδήποτε Πανσέτα, θα μάθετε τη ρακί και θα πείτε όλα σας τα νέα, για δουλειές, προβλήματα, σχέσεις κλπ αλλά με έναν μαγικό τρόπο δεν θα σας πονάνε το ίδιο. Αν πίστευα στους μονόκερους θα έλεγα πως σε αυτό το μαγαζί υπάρχει ένα πέπλο ξεγνοιασιάς.
Άλλο αγαπημένο μαγαζί είναι η κοκολολενιά. Η γυναίκα δεν λέγεται έτσι αλλά έτσι την ξέρουμε. Εκεί θα φάτε κρητικό σπιτικό φαγητό. Την πιο καλή ομελέτα ever και κακά τα ψέμματα θα φύγετε "σκασμένοι" από γεύση...
Προχωράω στο κεφάλαιο: Γύρος. Δεν θίγω κανέναν τόπο αλλά σαν τον κρητικό πιτόγυρο δεν έχει. Όπου κι αν φάτε θα χορτάσετε σουβλάκι... Οκ. και θερμίδες αλλά καλοκαίρι είναι who cares, θα τις χάσετε στις ρακέτες.
Για το τέλος αφήνω τα χωριά. Δεν θα προωθήσω το δικό μου γιατί ΑΛΗΘΕΙΑ κάθε χωριό είναι τέλειο. Όπου κι αν πάτε, όπου κι αν φάτε θα περάσετε υπέροχα. Αληθινοί άνθρωποι, παρέες από το πουθενά, όλα όσα φαντάζεστε για την Κρήτη θα τα βρείτε στα χωριά της.
Παραθέτω μια μαντινάδα γιατί έχω μπει στο κλίμα και μου λείπει η Κρήτη απεριόριστα:
"Η πέτρα λένε είναι σκληρή, όμως δεν είναι αλήθεια, είναι σκληρότερες καρδιές που κρύβονται στα στήθια". Από τον Θανάση Σκορδαλό.
Η αγαπημένη της μάνας...
Μιας και έγραψα μαντινάδα οφείλω να σας στείλω σε πανηγύρι. Πρέπει να ζήσετε την εμπειρία από το κρητικό πανηγύρι. Να χορέψετε χωρίς να ξέρετε τα βήματα, να γίνετε "ένα" με αγνώστους, να αισθανθείτε κρητικοί μέσα στους κρητικούς.
Ένα από τα "καλύτερα" πανηγύρια είναι η γιορτη του εφτάζυμου στον Κρούστα (εννοείται βέβαια ότι αγαπώ το πανηγύρι στο χωριό μου το μικρό Καστέλλι Φουρνής που όσο μικρό κι αν είναι τόσο "μεγάλο" κέφι φέρνει).
Για μπάνιο όπου κι αν πάτε είναι καλά.
Τα πάντα θα βρείτε, οικογενειακές παραλίες, γαλάζια νερά, beach bar, πισίνες τα πάντα.
Η δική μου αγαπημένη βουτιά είναι από το καίκι του μπαμπά (όχι δεν είναι ψαράς). Βόλτα πίσω από τη Σπίναλογκα και βουτιά σε νερά κρουσταλένια...
Σας αφήνω. Η μόνη ταξιδιωτική συμβουλή που θα σας δώσω αν έχετε προγραμματίσει διακοπές στην Κρήτη είναι να έχετε στο νου ότι το νησί, έχει βέβαια αμέτρητες ομορφιές, αλλά αυτό που πραγματικά μπορεί να προσφέρει όσο κανένα άλλο είναι ομορφιά ψυχής. Ναι, ψυχής. Οι άνθρωποι κάνουν τη διασκέδαση και η Κρήτη από άκρη σε άκρη έχει παλμό. Καρδιοχτύπι. Και αυτή η ομορφιά δεν γίνεται ποτέ βαρετή.
Το βίντεο από τον Άγγελο Ψωμόπουλο, τον Λουκιανό Αρναουτάκη και τον Φωκά Βάρδα έχει τίτλο "Μια μέρα στον Άγιο" και θα μπορέσει να σας δώσει όσα εγώ δεν άγγιξα καν με το άρθρο. Επίσης, επιβεβαιώνει ότι η πόλη είναι γεμάτη ταλέντα.
#ta_leme
Μελέτη εξηγεί γιατί κάποιες νέες μητέρες δημοσιεύουν συνεχώς στο Facebook.
Αρκετά χρόνια πριν, η Sarah Schoppe-Sullivan παρατήρησε κάτι περίεργο όπως «τριγυρνούσε» στο Facebook.
Πολλές από τις φίλες της χρησιμοποιούσαν μία εικόνα του παιδιού τους, σαν προσωπική φωτογραφία στο προφίλ τους. Ακόμη η Sarah έκανε τη διαπίστωση αυτή χωρίς να συνειδητοποιεί πλήρως τις επιπτώσεις.
«Είναι σαν να σκέφτηκα ξαφνικά, αυτή είναι η ταυτότητά σας είναι μια βαθιά δήλωση, είναι σαν να λέτε «αυτό είναι που είμαι τώρα εγώ».
Βέβαια πολλές νέες μητέρες βλέπουν το Facebook σαν ένα απλό τρόπο να μοιράζονται χαρούμενα νέα του μωρού τους με την οικογένεια και τους φίλους.
Όμως η Sullivan πιστεύει ότι κάτι πιο περίπλοκο μπορεί να συμβαίνει, ιδίως όταν οι μητέρες προσπαθούν να περιηγηθούν στο δύσκολο έδαφος της εξισορρόπησης της νέας τους ταυτότητας με την παλιά.
Σαν καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, έθεσε σαν στόχο να κατανοήσει αν και πότε οι γυναίκες επιδιώκουν την επικύρωση της αξίας τους στο Facebook για το ρόλο τους σαν μητέρες, και το κατά πόσο είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο καταθλιπτικών συμπτωμάτων όταν το επιδιώκουν. Είχε ήδη την αξιολόγηση νέων μητέρων σε μια μακροπρόθεσμη μελέτη και αποφάσισε να διερευνήσει αυτές τις νέες ερωτήσεις στη συνεχιζόμενη έρευνά της.
Τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα στο “Sex Roles” μάλλον θα κάνει τις νέες μητέρες να επανεξετάσουν γιατί χρησιμοποιούν το Facebook για να δημοσιεύσουν φωτογραφίες των παιδιών τους.
Ενώ τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να προσφέρουν καθοδήγηση και υποστήριξη από μία μεγάλη κοινότητα, η συχνή δημοσίευση για κάποιους χρήστες μπορεί επίσης να ενισχύσει την ανησυχία τους σχετικά με τη μητρότητα.
Η Sarah Sullivan και οι συνάδελφοί της ανέλυσαν στοιχεία από 127 συμμετέχοντες και διαπίστωσαν ότι όταν οι γυναίκες ένιωθαν κοινωνική πίεση, δηλαδή, να είναι τέλειες μητέρες και είδαν τη μητρότητα ως κεντρικής σημασίας για την ταυτότητά τους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να μοιραστούν με όλους, φωτογραφίες που αφορούσαν τα παιδιά τους, στο Facebook. H πλειοψηφία των μητέρων στη μελέτη έκανε χρήση της εικόνας του μωρού τους σαν φωτογραφία του προφίλ τους.
Οι μητέρες που αγωνίστηκαν για να είναι τέλειοι γονείς, και αναζητούσαν εξωτερική επιβράβευση του ρόλου τους, εξέφρασαν ισχυρότερες συναισθηματικές αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, σύμφωνα με τη γνώμη, τα σχόλια και τα likes των φίλων τους…
Αυτή η σχέση με το Facebook έρχεται με κάποιο κόστος. Εννέα μήνες μετά τον τοκετό, οι ίδιες οι μητέρες ανέφεραν περισσότερα καταθλιπτικά συμπτώματα όπως μειωμένη όρεξη, ανήσυχο ύπνο και μελαγχολία.
Η μελέτη δεν μπόρεσε να εντοπίσει μία «αιτία και αποτέλεσμα» ανάμεσα στην επιθυμία της νέας μητέρας για επιβράβευση, την συνεχώς αυξανόμενη χρήση του Facebook και μεγαλύτερο κίνδυνο για συμπτώματα κατάθλιψης, αλλά η Sullivan πιστεύει ότι θα μπορούσε να υπάρχει άμεση σχέση.
«Πολλές μητέρες μπορεί να νιώθουν ότι πιέζονται για να απεικονίσουν αυτή την πολύ θετική εικόνα της μητρότητας και αν μέσα τους δεν αισθάνονται ικανές, πιστεύω ότι αυτό θα μπορούσε να είναι επιβλαβές» τόνισε.
Η έρευνα έχει κάποιους σημαντικούς περιορισμούς. Η Sullivan ερώτησε μορφωμένες εργαζόμενες μητέρες που ήταν λευκές, γεγονός που σημαίνει ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν αντιπροσωπευτικά σε εθνικό επίπεδο.
Οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που είναι ένας αξιόπιστος τρόπος για να πουν για τις συνήθειες τους, αλλά δεν είναι απαραίτητα και ο καλύτερος.
Η Sullivan και οι συνεργάτες της έλεγξαν διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία της μητέρας, η μόρφωση και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που μπορεί να κάνουν τις μητέρες πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση κατάθλιψης.
Μόνο ένα στα πέντε βασικά χαρακτηριστικά, ο νευρωτισμός, συσχετίστηκε με πιο έντονη συναισθηματική αντίδραση μιας μητέρας για το αν και πως οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στις θέσεις της στο Facebook.
Οι ερευνητές επίσης ήλεγξαν για συμπτώματα κατάθλιψης τρεις μήνες μετά τον τοκετό.
Αν και πολλά άτομα θα βιαστούν να χρησιμοποιήσουν τα ευρήματα της έρευνας σαν δικαιολογία για να κρίνουν τις νέες μητέρες που χρησιμοποιούν φωτογραφίες των μωρών τους στο Facebook, αυτό δεν είναι το ζητούμενο για την Sarah Sullivan.
Όπως και με κάθε προσωπική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι χρήστες προσπαθούν να επεξεργαστούν προσεκτικά την ταυτότητά τους. Νέες μητέρες ειδικότερα, αντιμετωπίζουν δυσκολίες σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, γεγονός που μεγεθύνεται σε μία πλατφόρμα όπως το Facebook.
Μπορεί να αισθάνονται πίεση για να κατορθώσουν να φτάσουν σε υψηλά πρότυπα ανατροφής των παιδιών. Και στρέφονται στο Facebook τόσο για τη στήριξη στην εκπλήρωση αυτών των προσδοκιών όσο και στην επιβράβευση ότι πληρούν ένα σωστό μητρικό ρόλο.
Αυτός είναι ένας τρόπος που εκπροσωπεί την ταυτότητα της μητέρας και της οικογένειάς της και τι είναι σημαντικό γι’ αυτήν.
Στην έρευνα, οι εργαζόμενες μητέρες ίσως ήθελαν να αψηφήσουν τα στερεότυπα των γυναικών που έχουν καριέρα και να αποδείξουν στους φίλους και στην οικογένεια ότι η αφοσίωση στο παιδί τους έρχεται πάνω από όλα.
Βέβαια, μερικές μητέρες που δημοσιεύουν συχνά ενημερώσεις και φωτογραφίες του παιδιού τους, μπορεί να μην αισθάνονται καμία από αυτές τις πιέσεις και αδιαφορούν για την επιβράβευση.
Αλλά για εκείνες που παρατηρεί ότι τα συχνά μηνύματα στο Facebook δείχνουν άγχος και αγωνία, η Sullivan είχε μία απλή συμβουλή: «ηρεμήστε και κάντε ένα διάλειμμα»!
«Αυτό θα πει απενεργοποίηση των ειδοποιήσεων, λιγότερες αναρτήσεις, και να βρουν άλλο τρόπο για να δίνουν στους συγγενείς και φίλους φωτογραφίες του μωρού τους.
Μπορείτε να τα καταφέρετε, καταλήγει η Sullivan, έτσι δεν είναι απαραίτητο να είστε κολλημένη σε αυτό».
mashable.com
Η κοιλίτσα σας έχει φουσκώσει και ένα απόγευμα κάθεστε με τον άνδρα σας να ονειρευτείτε το ιδανικό όνομα για το αγόρι σας. Η παρακάτω λίστα έχει ονόματα από Α. σίγουρα έχει και κάποια λίγο ιδιαίτερα αλλά ο καθένας έχει δικά του γούστα.
Αβέρκιος
Αβραάμ
Αγαθάγγελος
Αγαθοκλής
Αγαπητός
Αγάπιος
Άγγελος
Αδαμάντιος
Αδριανός
Αέτιος
Αθανάσιος
Αθηναγόρας
Αθηνόδωρος
Αιμιλιανός
Ακάκιος
Ακίνδυνος
Ακίνδυνη
Ακύλας
Αλέξανδρος
Αλέκος
Αλκιβιάδης
Άλκης
Άλτσος
Αλύπιος
Αλφαίος
Αμβρόσιος
Αμφιλόχιος
Ανανίας
Αναξιμένης
Ανάργυρος
Ανατόλιος
Ανδρέας
Ανδρόμαχος
Ανεμπόδιστος
Άνθιμος
Αντίγονος
Αντώνης
Απελλής
Απόλλων
Αργύριος
Αριστείδης
Αριστέας
Αριστόβουλος
Αριστοτέλης
Αρριανός
Αρσένιος
Αρχέλαος
Ασκληπιάς
Αυγερινός
Αφροδίσιος
Αχίλλιο
Αναστάσιος