Ήδη από την Α΄ Δημοτικού τα παιδιά μαθαίνουν τα κέρματα του ευρώ.
Στο Τετράδιο Εργασιών των Μαθηματικών της Α' Δημοτικού στο 1ο τεύχος η σελίδα 35 και στο 2ο τεύχος οι σελίδες 16, 17, 23 και 37 είναι αφιερωμένες στο ευρώ.
 
Για να μάθει το παιδί σας τα κέρματα με τρόπο διασκεδαστικό μπορείτε να του βάλετε να παίξει στον Η/Υ ένα παιχνίδι όπου το παιδί αντιστοιχεί κάθε κέρμα με την αξία του.
Δείτε στο παράδειγμα που ακολουθεί τι μπορεί να κάνει το παιδί με αυτό το παιχνίδι.

• Πατάτε Begin.

• Στην οθόνη εμφανίζονται κέρματα και αξίες κερμάτων

• Το παιδί πρέπει να κάνει με το ποντίκι κλικ σε ένα κέρμα και μετά κλικ στην αξία του. Μόλις κάνει κλικ σε ένα κουτάκι κιτρινίζει το πλαίσιο. Π.χ. κάνουμε κλικ στο κέρμα 1 ευρώ και στο κουτάκι με την αξία €1.

• Εάν έχει κάνει σωστά την αντιστοίχιση, το κέρμα κι η αξία του θα εξαφανιστούν από την οθόνη.

Το παιδί κερδίζει, εάν καταφέρει να τα εξαφανίσει όλα.
 
Για να μπείτε στο παιχνίδι κάντε κλικ ΕΔΩ
 
Επόμενο επίπεδο: Αφού το παιδί εξασκηθεί, θα μπορεί να πάει στην εκδοχή του παιχνιδιού που έχει και  χρονόμετρο. Κάντε κλικ ΕΔΩ
 

Το Βιβλίο της Γλώσσας της Α΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ – Δεύτερο Τεύχος περιλαμβάνει μικρά κείμενα.
Τα μικρά αυτά κειμενάκια προσφέρονται για να εξασκηθεί το παιδί στην ανάγνωση. Το παιδί μπορεί να το διαβάσει φωναχτά 2 και 3 φορές. Όμως, αυτό που επίσης χρειάζεται να μάθει το παιδί είναι να «ακούει» και να «επεξεργάζεται» αυτό που διαβάζει, για να το κατανοήσει.
 
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να «προσέξει», να «επεξεργαστεί» και να «κατανοήσει» αυτό που διαβάζει;
Και κυρίως πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό με τρόπο ευχάριστο και διασκεδαστικό;
 
 
Το παιδί της Α’ Δημοτικού δεν θα ανταποκριθεί καθόλου, εάν αρχίσουμε να του κάνουμε ερωτήσεις όπως «Λοιπόν, τι κατάλαβες από αυτό που διάβασες; Για ποιον μιλά αυτό το κείμενο;» Όμως, θα μας ακολουθήσει πρόθυμα σε ένα παιχνίδι δραματοποίησης, όπου το παιδί θα εκφραστεί και θα γελάσει.
Μαζί με το παιδί ζωντανέψτε την ιστορία/περιγραφή του κειμένου και βοηθήστε το να μάθει να σκέφτεται για το νόημα των λέξεων. Πίσω από τις λέξεις κρύβονται χρώματα, μυρωδιές, εκφράσεις, διαθέσεις κλπ. Βοηθήστε το παιδί να τα ανακαλύψει.
Μέσα από τέτοιες διαδικασίες θα μάθει να μη βαριέται να σκέφτεται για αυτό που διαβάζει.
---------------------------------------------
Δείτε ένα παράδειγμα με το κείμενο της σελίδας 60 του Βιβλίου της Γλώσσας της Α΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ – Δεύτερο Τεύχος

Πώς θα μπορούσαμε να κινητοποιήσουμε το παιδί να επεξεργαστεί το κείμενο; Δείτε το παιχνίδι που έκανα με την κόρη μου.

• «Λοιπόν, εγώ τώρα είμαι ο κυρ Νικόλας», λέω και αρχίζω να περπατά καμαρωτά, με ψηλά το κεφάλι. (Το πιτσιρίκι γελά κι εγώ απορώ τάχα και συνεχίζω) «Μα, γιατί γελάς; Έτσι, δεν περπατά ο κυρ Νικόλας;» (Η κόρη μου σπεύδει να μου δείξει με το σώμα της πόόόσο σκυφτός είναι ο κυρ-Νικόλας.). «Α, δίκιο έχεις» της λέω «αφού εδώ γράφει ότι η πλάτη του ήταν σκυφτή - τόσο σκυφτή, που η άσπρη του γενειάδα άγγιζε τη γη».

• «Λοιπόν, τώρα εσύ είσαι ο κυρ-Νικόλας κι εγώ είμαι ένα ξένος.» (Κάνω τα μάτια μου σκιστά και λέω) «Τσιν, τσον, τσιν, τσαν, κυρ Νικόλα; Τι θα μου απαντήσεις;» (Το πιτσιρίκι αρχίζει να μου μιλά κινέζικα κι εγώ απορώ τάχα και ρωτώ) «Μα ξέρει ο κυρ Νικόλας κινέζικα;» (Η μικρή σπεύδει να μου απαντήσουν ότι ο κυρ Νικόλας ξέρει τις γλώσσες όλων των ανθρώπων).

• «Λοιπόν, και τώρα θα σου δείξω πού μένει ο κυρ Νικόλας». (Παίρνω χαρτί και μολύβι κι αρχίζω να φτιάχνω σπιτάκι το ένα δίπλα στο άλλο, μέχρι να σχηματίσω ένα μικρό χωριό. Μετά δείχνω στο παιδί το πιο κεντρικό σπιτάκι και του λέω) «Νομίζω ότι ο κυρ Νικόλας μένει εδώ ακριβώς». (Το πιτσιρίκι μπορεί και να συμφωνήσει, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον δεν έχει προσέξει ή δεν έχει καταλάβει τι θα πει η λέξη ‘απόμερα’. Έτσι, του εξηγούμε τη φράση και κάνουμε κι άλλα παραδείγματα Π.χ. Το σπίτι μας είναι απόμερο ή όχι;)

 
-   «Στην αυλή του ο κυρ Νικόλας έχει μόνο ένα είδος λουλουδιών» λέω και περιμένω να δω την αντίδραση του παιδιού. Έτσι, θα μπορέσετε να ελέγξετε εάν το παιδί έχει καταλάβει την έκφραση ‘όλων των λογιών’.
 

• «Τώρα εσύ είσαι ο κυρ Νικόλας κι εγώ ένας συγχωριανός σου και σε συναντώ στον δρόμο. Να, τι θα σου πω ‘Α, πα, πα, πάλι αυτός ο κυρ Νικόλας είναι εδώ. Φεύγω πριν με δει και μου μιλήσει’» (Όσο πιο θεατρικά το κάνετε και γελάσει το πιτσιρίκι, τόσο το καλύτερο, για να κρατήσετε και το ενδιαφέρον του. Το αναμενόμενο είναι ότι το πιτσιρίκι θα γελάσει και θα σας πει ‘Όχι, λάθος, γιατί όλοι τον αγαπούσαν τον κυρ Νικόλα’).

Οι φόβοι στα μικρά παιδιά έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα;
 
Αυτό σημαίνει ότι...
είναι φυσιολογικοί φόβοι, γιατί αποτελούν χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου σταδίου ανάπτυξης στο οποίο βρίσκεται το παιδί.

Η ομιλία του μαραθωνοδρόμου Νάσου Κτωρίδη στην τελετή Αποφοίτησης των μεταπτυχιακών φοιτητών του Πανεπιστημίου Κύπρου στις 10 Φεβρουάριου 2012, μια ομιλία ενός επιτυχημένου επιχειρηματία που ανακάλυψε το τρέξιμο και άλλαξε η ζωή του προς το καλύτερο.

----------------------------------

Ο Δρόμος! Συνηθίζουμε να λέμε, συνήθως εμείς οι πιο μεγάλοι, “Άντε και εσύ να βρεις το δρόμο σου”. Που πάει να πει, άντε βιάσου να μας μοιάσεις, άντε βάλε το βαγόνι της ζωής σου στις δικές μας ράγες και ακολούθα το συρμό. Και να η σειρά της ζωής σας σε δώδεκα δευτερόλεπτα. Γεννιέσαι, δίνεις την πρώτη σου συνέντευξη για να σε δεχτούν στο… νηπιαγωγείο, μετά δημοτικό και φροντιστήρια, μετά γυμνάσιο – λύκειο και φροντιστήρια, μετά στρατός, σπουδές, αποφοίτηση, το πρώτο αυτοκίνητο, δουλειά, αρραβώνας, το πρώτο σπίτι, γάμος, καλά γεννητούρια, τα παιδιά παντρεύονται και μετά; Και μετά ζωή σε λόγου μας. Με αυτή τη σειρά, με αυτό το περιεχόμενο.

Πριν τρεις περίπου μήνες υπαίθρια αφίσα που διαφήμιζε έκθεση καριέρας έγραφε τα επαγγέλματα του γιατρού, του δικηγόρου, του λογιστή και κάποια άλλα “πρέποντα” επαγγέλματα. Καμιά αναφορά σε ζωγράφους, ηθοποιούς, μουσικούς και φυσικά ούτε σε υδραυλικούς, ξυλουργούς, γεωργούς. Ούτε λόγος για ποιητές και εξερευνητές. Καταπληκτικό! Τρομακτικό! Σε μια εποχή όπου αναζητούνται λεωφόροι δημιουργικότητας και διαφορετικότητας εμείς ως κοινωνία σας προσφέρουμε όλο κι όλο ένα στενό, πολύ-περπατημένο μονοπάτι δύο αιώνων.

Ο δρόμος του καθενός μας δεν είναι εκεί έξω αλλά εδώ μέσα και από την πρώτη μέρα που γεννιόμαστε μας περιμένει να τον ανακαλύψουμε. Πώς; Τι εξάπτει την περιέργειά σας, τι κινητοποιεί τη φαντασία σας, τι κάνει το χρόνο σας να πετά; Κλείστε τα αυτιά σας στις σειρήνες της συμβατικής επιτυχίας και αφουγκραστείτε την καρδιά σας. Έχετε ταλέντα μοναδικά. Τιμήστε τα, αξιοποιήστε τα! Εδώ γεννιέται η ευτυχία σας. Εδώ ανθίζει το μεγαλείο σας. Εδώ βρίσκεται ο πραγματικός σας πλούτος.

Αλλά προσοχή! Η αριστεία σε ό,τι και αν διαλέξετε στη ζωή σας δεν είναι δρόμος ταχύτητας. Είναι Μαραθώνιος! Είναι δρόμος αντοχής. Θα σας ζητήσει τεράστια αποθέματα ενέργειας, σωματικής, ψυχικής, πνευματικής. Και τα αποθέματα συσσωρεύονται μόνο με την συνεχή εξάσκηση. Απαιτεί αταλάντευτη πίστη στον στόχο ακόμα και όταν αυτός είναι αθέατος χιλιόμετρα μακριά. Δεν έχει συντόμια. Κάθε εκατοστό ζητά την παρουσία σας. Κάθε χιλιόμετρο ζητά να δώσεις ό,τι έχεις και ακόμα περισσότερο ό,τι δεν έχεις. Θέλει ισχυρή αυτοπειθαρχία για να κρατήσεις τον ρυθμό σε ανηφόρες και κατηφόρες. Να ανοιχτείς στα συναισθήματά σου αλλά η θέληση σου να επικρατήσει. Χρειάζεται ισχυρή δόση αυτογνωσίας για να συνεχίσεις το δρόμο ακόμα και όταν νομίζεις ότι δεν σου έμεινε άλλη δύναμη. Και δεν έχει σημασία αν τερμάτισαν άλλοι πριν από σένα γιατί εσύ διάβηκες το δικό σου μοναδικό δρόμο, αντιμετώπισες τους δικούς σου δαίμονες, πάλεψες τις δικές σου τρικυμίες. Και νίκησες!

....

Όταν ο δρόμος γίνεται ανηφορικός δεν κοιτάζεις την κορυφή. Απλώς γυρίζεις τα μάτια κάτω. Αυτό είναι! Δεν σε νοιάζει πόσο μακρύς και πόσο απότομος είναι ο ανήφορος, απλώς η προσοχή σου εστιάζεται μόνο στο βήμα μπροστά σου. Και ξαφνικά, ως διά μαγείας το ανήφορο εξαφανίζεται, το οδόστρωμα γίνεται επίπεδο. Γιατί ανήφορος υπάρχει μόνο όταν το συγκρίνεις με τη θέση που βρίσκεσαι τώρα. Όπως όλα στη ζωή είναι παιγνίδι του μυαλού. Δοκιμάστε το. Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε αντιμέτωποι με μια δυσχέρεια στη ζωή σας ξεχάστε το μέγεθος της. Απλώς φροντίστε όλο κι όλο για το επόμενο βήμα. Κάντε το. Ένα βήμα τη φορά και κατακτάτε οποιοδήποτε πρόκληση-βουνό έρθει στο δρόμο σας.

Α! Ακόμα κάτι για τις ανηφόρες. Τα πόδια καταπονούνται, κουράζονται. Είναι εδώ που η βοήθεια έρχεται από… τα χέρια! Αν τα κρατάς σφιχτά στο σώμα σου τότε τα πόδια είναι μόνα τους, βαρετά και ασήκωτα. Αν όμως τα χέρια αρχίσουν να κινούνται πιο ζωηρά μεταδίδουν τον παλμό τους σε όλο το σώμα. Ξαφνικά τα πόδια κερδίζουν ισχύ και ενέργεια. Μια πραγματικά υπέροχη αλληγορία που μου θυμίζει δύο ισχυρές αξίες στη ζωή μου. Φιλία και Ακεραιότητα! Στον πρώτο μου Μαραθώνιο, στην κλασική διαδρομή της Αθήνας, μετά το τριακοστό χιλιόμετρο οι πόνοι στα γόνατα μου ήταν πλέον αφόρητοι. Κάθε βήμα και μια διαπεραστική σουβλιά. Έξι χιλιάδες σουβλιές μέχρι τον τερματισμό θα ήταν αδύνατον να τις αντέξω αν δεν είχα την ενθάρρυνση και την υποστήριξη τριών φίλων μου. Θα μπορούσαν να προχωρήσουν. Τερματίσαμε μαζί, χέρι, χέρι. Μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. Διαλέξτε τους φίλους σας προσεκτικά και χωρίς άλλα κίνητρα παρά μόνο την αγάπη και την αποδοχή. Οι φίλοι μάς δίνουν δύναμη στις προκλήσεις και νόημα στις χαρές μας.

Και η δεύτερη αξία; Ακεραιότητα. Στην καθημερινότητά μου ελέγχω αν οι πράξεις, οι συμπεριφορές μου συμφωνούν με τις αξίες μου. Δεν με ενδιαφέρει ο Παράδεισος αύριο. Διεκδικώ όμως την καλή ζωή τώρα, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς.

Όλοι οι δρομείς, ιδιαίτερα του Μαραθωνίου μιλάνε για τον λεγόμενο “τοίχο”. Περίπου στο τριακοστό χιλιόμετρο. Βιολογικά μένεις από ενέργεια. Σε όλο το κορμί σου εκατομμύρια μυρμήγκια, τα πόδια σου μολύβι, οι πνεύμονες σου παίρνουν φωτιά και μια φωνή μέσα σου σφυροκοπά “σταμάτα, δεν αντέχω άλλο”. Η φωνή της αυτοσυντήρησης σού λέει να παραδοθείς. Μια άλλη όμως φωνή περιμένει να την ακούσεις. Η θέληση. Μόνο που για να μπορέσεις να την ακούσεις πρέπει να την ασκήσεις πολλές φορές προηγούμενα. Αυτή σου λέει προχώρα, μην σταματάς, ακόμα ένα βήμα, και μετά το επόμενο μέχρι το μυαλό να ηρεμήσει και να αναλάβει ο νους του σώματος με τις φανταστικές του δυνάμεις. Και ο τοίχος υποχωρεί, εξαφανίζεται. Είναι εκεί που ανακαλύπτεις ότι το μυαλό σου είναι προγραμματισμένο να μένει μέχρι το σύνορο της άνεσης του. Αυτό το όριο δεν είναι δικό μας. Το κληρονομήσαμε από την εκπαίδευσή μας στην οικογένεια, στα σχολεία και την κοινωνία. Στο δρόμο σας θα βρείτε πολλούς τοίχους. Πόσο αξεπέραστοι θα είναι θα εξαρτηθεί από την δύναμη της θέλησή σας.

Ορισμένοι λένε ότι η κλίμακά τους είναι από το 1 μέχρι το 10 ή από εδώ ίσαμε εκεί. Αναρωτιέμαι γιατί να έχουμε κλίμακα με όρια. Γιατί να έχουμε κλίμακα έτσι και αλλιώς. Γιατί να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τον οποιοδήποτε ή αυτό το έργο με τα προηγούμενα. Προσωπικά δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα να είναι ελεύθερος από τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων ή ακόμα και τις δικές μου. Δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα να κάνει το κάθε τι σαν πως και γίνεται για πρώτη φορά.

Και κάτι τελευταίο. Την στιγμή που θα πείτε ότι θα τρέξετε τον Μαραθώνιο της ζωής σας μην περιμένετε χειροκρότημα.

Όταν πριν πέντε χρόνια είπα ότι θα τρέξω Μαραθώνιο. Κάποιοι φίλοι με κοίταξαν παράξενα και ευγενικά δεν είπαν τίποτα. Τώρα μετά από τρεις Μαραθωνίους όταν τους λέω ότι θα τρέξω το Μαραθώνιο… στο Βόρειο Πόλο απλώς ρωτάνε “Πότε”. Τώρα όταν λέω ότι εργάζομαι για να γίνει η Κύπρος ενεργειακή γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας με το μακρύτερο υποθαλάσσιο καλώδιο, στο μεγαλύτερο βάθος με τη μεγαλύτερη ισχύ που έγινε ποτέ στον κόσμο ακόμα και οι πιο καχύποπτοι αναμένουν το επόμενο βήμα. Αν διεκδικήσετε κάτι που ξεφεύγει από τα αναμενόμενα, θα ξαφνιάσετε κόσμο και εμείς ως ανθρώπινο είδος προτιμάμε την ασφάλεια του οικείου. Και τότε θα σας πούμε “παράξενους” ή και “τρελούς”. Να παρακαλάτε να σας πουν “παράξενους” αυτός είναι τίτλος τιμής ο οποίος συναγωνίζεται σε σημαντικότητα το “άνθρωπος”. Προχωρήστε! Έχουμε ανάγκη από το δρόμο σας.

Αγαπητοί φίλοι αποφοιτάτε και δεν έχετε καμιά εγγύηση για την επαγγελματική σας αποκατάσταση. Η δημόσια υπηρεσία δεν προσλαμβάνει. Το ίδιο και ο επόμενος ελκυστικός εργοδότης. Οι ημικρατικοί και ο αμέσως επόμενος. Οι τράπεζες. Οι αμοιβές είναι χαμηλές και στάσιμες.

Υπέροχα!

Έτσι δεν θα χρωστάτε χάρη σε κανένα μας για βόλεμα. Θα χρειαστεί να πατήσετε στα πόδια σας, να ψάξετε μέσα σας για το τι εξάπτει τη δική σας φαντασία, τι ζωντανεύει την περιέργεια σας και να στρώσετε το δικό σας δρόμο. Το δρόμο της αριστείας σας.

Αγαπητοί απόφοιτοι η ζωή είναι σύντομη και απρόβλεπτη. Πρώτη φορά το συνειδητοποίησα στην εφηβεία μου. Η μητέρα μου ένας ευγενικός, καλόκαρδος άνθρωπος και με ωραία αισθήματα. Μου ζήτησε στις 11 του Αυγούστου το 85 να την αγκαλιάσω και να την φιλήσω στην παρουσία άλλων. Ο έφηβος δηλαδή εγώ ντράπηκε και δεν το έκανε. Χωρίς να το γνωρίζω ήταν η τελευταία φορά που θα την έβλεπα. Τρείς μέρες μετά η μητέρα μου δυστυχώς πέθανε. Δεν υπήρξε επόμενη φορά.

Η ζωή είναι σύντομη. Πολύ σύντομη για να αναβάλουμε να τη ζήσουμε στην πληρότητά της, εδώ και τώρα. όπως εμείς θέλουμε. Πολύ σύντομη για να μην κλάψουμε και να γελάσουμε, τώρα. Πολύ σύντομη για να μην αγκαλιάσουμε, να μη φιλήσουμε, να μην αγαπήσουμε, τώρα! Πολύ σύντομη για να μην εργαστούμε με πάθος και να παίξουμε με πάθος, τώρα.

Γίνετε, μείνετε παράξενοι και περίεργοι.

Σας ευχαριστώ.

Βιβλίο Ιστορίας της Δ΄ Δημοτικού

Ενότητα 2η - Κεφάλαιο 9ο

(κείμενο, σημαντικοί όροι, παραθέματα, ερωτήσεις)