Η πρώτη σκέψη κάθε γονέα είναι η ασφάλεια του παιδιού του. Και όταν μιλάμε για την τεχνολογία στην εποχή μας, αυτό που μας απασχολεί όλους είναι η ασφάλεια των παιδιών στην ψηφιακή εποχή και πως θα τα προστατεύσουμε από όλα τα αρνητικά στοιχεία της.
Όμως, μήπως πρέπει να σκεφτούμε πως εμείς ως γονείς εμπλεκόμαστε με τα παιδιά μας για την τεχνολογία, ασχολούμεθα με αυτή και πως εμείς είμαστε η πιο σημαντική καινοτομία στους τεχνολογικούς χώρους που επισκέπτονται τα παιδιά.
Σύμφωνα λοιπόν με τους ειδικούς, ας δούμε μία απλή λίστα με αυτά που πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας για την εμπλοκή των παιδιών στην τεχνολογία:
1. Είστε εντάξει με αυτούς που λένε στα παιδιά σας ποιος και τι είναι, χωρίς την άδειά σας;
Πριν απαντήσετε σκεφτείτε λίγο.
Εάν είστε στο σούπερ μάρκετ με τα παιδιά σας και κάθε ξένο άτομο σταματούσε και έλεγε τι «σκέφτεται» γι’ αυτά, θα σας άρεσε; Εάν όχι, αυτό είναι το πρώτο σας τεστ.
Μπορεί οι χώροι της τεχνολογίας που επισκέπτεται το παιδί να το κάνει να αλλάξει την γνώμη του για τον εαυτό του; Σχεδόν όλοι οι χώροι σήμερα έχουν σχεδιαστεί για πλήρη αποκάλυψη, πλήρη διαφάνεια, με μηδενική ευθύνη.
Δεν έχουν κανένα κίνητρο για να συμμορφωθούν. Εμείς, ως ενήλικες καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει μπορούμε να επεξεργαστούμε τα δεδομένα και να αποχωρήσουμε από το διαδίκτυο.
Τα παιδιά όμως; Όταν τους δίνουμε μία συσκευή απαραιτήτως πρέπει να ενημερωθείτε για το ποιες πλατφόρμες επισκέπτονται με ποιους μιλούν και τι μαθαίνουν για τον εαυτό τους…όλα χωρίς την άδειά σας.
Το παιδάκι σας θα μπορούσε να τρώει τα νύχια του από περιέργεια ή από πλήξη, για να ανακουφίσει την ανησυχία του ή απλά και μόνο επειδή του έχει γίνει συνήθεια.
Το μικρούλι μπορεί επίσης να το κάνει επειδή έχει δει εσάς ή κάποιο άλλο άτομο να τρώει τα νύχια του. Είναι μία από τις πιο συνηθισμένες συνήθειες των παιδιών.
Όπως το πιπίλισμα του αντίχειρα, το τρίψιμο της μύτης, το τρίξιμο των δοντιών ή το να παίζουν με μία τούφα των μαλλιών.
Από όλες αυτές τις συνήθειες, αυτό που θα κρατήσει μάλλον μέχρι την ενηλικίωση είναι το να τρώει τα νύχια του.
Για πολλά παιδάκια, είναι ένας τρόπος ανακούφισης της έντασης που νιώθουν ή της αντιμετώπισης έντονων συναισθημάτων.
Έτσι θα μπορούσε να είναι ο τρόπος χειρισμού των παιδιών σας όταν αισθάνονται πίεση.
Και βέβαια είναι φυσικό να αισθάνονται άγχος κάποιες στιγμές. Κάτι καινούργιο που έμαθαν στον παιδικό σταθμό, αν δεν αισθάνονται άνετα σε μία συγκέντρωση θα μπορούσε να προκαλέσει συναισθήματα άγχους ή ανησυχίας.
Και θα σταματήσουν αυτή τη συνήθεια μεγαλώνοντας καθώς θα μάθουν να διαχειρίζονται το άγχος με άλλους τρόπους. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλά που μπορείτε να κάνετε για να τα βοηθήσετε να σταματήσουν.
Διδάσκοντας το μικρό παιδάκι άλλους τρόπους για να διαχειρίζεται το άγχος του θα το βοηθούσε χωρίς αμφιβολία να αποφύγει να αποκτήσει αυτή τη συνήθεια για όλη τη ζωή του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ τη συνέχεια
Όταν ανακαλύψατε ότι πρόκειται να γίνετε μαμά, υπάρχουν δύο πράγματα που πιθανότατα έχετε σκεφτεί. Υποσχεθήκατε στον εαυτό σας ότι θα είστε καλύτερη από τους γονείς σας και ότι δεν θα λείψει τίποτα από το παιδί σας. Όμως δεν είναι καλό να δίνετε τα πάντα στα παιδιά σας.
Είστε μέρος της δεύτερης ή τρίτης γενιάς ενηλίκων που δεν ζουν με όλους τους περιορισμούς ενός μεταπολεμικού περιβάλλοντος. Το αίσθημα της έλλειψης είναι ενσωματωμένο στο DNA σας και θα σας κάνει να θέλετε να δώσετε στα παιδιά ότι θέλουν έτσι ώστε να μην νιώσουν υλική στέρηση.
Όμως αυτό μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο, αν τα παιδιά έχουν περισσότερα από ότι έχουν ζητήσει ή ακόμη έχουν πράγματα χωρίς καν να τα ζητήσουν.
Η ανάγκη να δίνουμε στα παιδιά ό,τι θέλουν.
Μήπως ζείτε τη ζωή σας μέσα από τη δική τους;
Αυτό ακριβώς είναι που σκοπεύετε να κάνετε όταν δίνετε στα παιδιά όλα όσα εσείς δεν είχατε. Πολλές φορές δεν λαμβάνετε υπόψη τις δικές τους προτιμήσεις ή ανάγκες τους. Τα γράφετε σε εξωσχολικές δραστηριότητες, εκδηλώσεις, ακόμη τα συμβουλεύετε να κάνουν σχέσεις που πιστεύετε ότι είναι ιδανικές.
Δεν σας άρεσε το μπαλέτο όταν ήσασταν μικρή, τώρα όμως θέλετε η μικρή σας να κάνει μπαλέτο. Όμως ρωτήσατε τι θέλει εκείνη;
Η ηλικία αυτή είναι ίσως η πιο κατάλληλη για να κοιμάται το μικρό σας στο δικό του δωμάτιο.
Είναι μία δύσκολη απόφαση αλλά με εύκολες στρατηγικές θα βοηθήσετε τα παιδιά σας να κοιμούνται καλά από μικρή ηλικία.
Κοιμούνται δίπλα στο κρεβάτι των γονιών τους.
Όμως όταν είναι πλέον ενός έτους πρέπει να έχουν το δικό τους δωμάτιο.
Ας δούμε τι συμβουλεύουν οι ειδικοί, ώστε η διαδικασία αυτή να γίνει εύκολη για τους γονείς και τα παιδιά.
Τα νεογέννητα κοιμούνται όλη την ώρα, εκτός όταν τρώνε. Όταν γίνουν ενός έτους, συνήθως είναι ξύπνια 12 ώρες και κοιμούνται 12 ώρες.
Χρειάζονται βοήθεια από τους γονείς τους για να ηρεμήσουν και να κοιμηθούν μέχρι να μπορέσουν να ρυθμίσουν το δικό τους χρονοδιάγραμμα.
Γιατί το παιδί μου δεν θέλει να κοιμηθεί;
Το παιδάκι σας μεγάλωσε!
Είναι πλέον έφηβος.
Η προσπάθεια των γονιών να διαχειριστούν το κακόκεφο, κυκλοθυμικό έφηβο και τις ορμόνες του/της, θέτει σε αμφισβήτηση την υπομονή και την ψυχραιμία ακόμη και των καλύτερων γονιών.
Όταν ο έφηβος σας λέει κάτι για να σας εκνευρίσει είναι πολύ εύκολο να θυμώσετε και να τσακωθείτε, αντί να ασχοληθείτε με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Έτσι, αντί να θεωρείτε όλα αυτά τα εφηβικά σχόλια ως κριτική ή πρόκληση στην εξουσίας σας, προσπαθήστε να τα δείτε σαν μία ευκαιρία να παρασύρετε το θυμωμένο παιδί σας σε συζήτηση και να το βοηθήσετε να ωριμάσει.
Δείτε κάποιες απλές συμβουλές που ίσως απευθύνονται καλύτερα στους μπαμπάδες:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ τη συνέχεια