Μόλις εννέα μήνες πέρασαν από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι μια νέα ζωή μεγάλωνε στα σπλάχνα μου και μαζί με αυτό συνειδητοποίησα πως το σώμα μου θα άλλαζε ξανά και θα μετατρεπόταν για άλλη μια φορά σε μια στρογγυλή μπάλα με πόδια... Δεύτερη φορά μαμά... Βέβαια το να κάνω δεύτερο παιδί, ήταν κάτι που ήθελα πολύ, κάτι για το οποίο προσπάθησα να συμβεί και που εντελώς συνειδητά επεδίωξα... και το κατάφερα με τις ευλογίες του Θεού! Ήταν μια απόφαση όμως, που σε πρώτη φάση την πήρα σκεπτόμενη το γιο μου το μεγάλο, καθώς, ούσα ήδη μαμά, είχα από το πρώτο μου κιόλας παιδί, καλύψει την διακαή μου επιθυμία να αποκτήσω ένα μωρό, παρά το γεγονός βέβαια ότι μου αρέσουν τα παιδιά και θα ήθελα μια πολυμελή οικογένεια αν είχα τη δυνατότητα! Όμως κύριο μέλημα, τόσο του συζύγου μου όσο και δικό μου, ήταν να χαρίσουμε ένα τουλάχιστον αδερφάκι στο μεγάλο μας γιο Ορφέα ως στήριγμα, του ενός προς τον άλλο στη μετέπειτα ζωή τους! Έτσι, ναι μεν πρόσεχα στο μέτρο του δυνατού καθόλη τη διάρκεια της κύησης, από την άλλη δε, φερόμουν πιο ελεύθερα συγκριτικά με την πρώτη κύηση... δεν έβαζα τόσους φραγμούς ή τόσα πρέπει όπως την πρώτη φορά...
Συνέχεια: Δεύτερη φορά μαμά...